Łuszy Syn murarza tekst piosenki i tłumaczenie. Posłuchaj MP3 i obejrzyj teledysk z Youtube oraz sprawdź chwyty.

Tekst piosenki

Zrządzenie losu,

ojciec ocieplał bloki z wielkiej płyty,

by mnie wychowały na nich narkotyki.

Może to nie zabiło nas, a wzmocniło mnie to,

a bywały tak twarde, jak zbrojony beton.


Widziały kilka dobrych marichari(?) odmian,

kruszą moje na klatkach schodowych tak, jak styropian.

Psy nie złamały mnie jak rigips, a to racja

nie puściłem farby jak chujowa elewacja.


Zrządzenie losu,

ojciec przelewał cement na płyty,

zrządzenie losu,

wylewam emocje na swe płyty.

W przyjaźni nie chodzi o to, kto jest najlepszym,

ale o to, by stać jeden przy drugim tak, jak suporeksy.


Ja też mam czasem w kurwę depresyjne myśli

i łatwo złamać mnie na wpół jak karton gipsy.

Mnie też pewna dziewczyna oszukała tak, jak nie wiem

i sypała się jak cement...


Zawodu po nim nie odziedziczyłem, no bo

to, co dla mnie jest sufitem, dla niego bywa podłogą.

Choć czasem się zgadzamy, ojcze zobacz

i z tych odmiennych sufitów i podłóg wychodzi nam stropodach.

Coś nam buduję ojcze, wiem na pewno,

że to mikrofon będzie moją kielnią.

Podobno nic dwa razy się nie zdarza,

nazywam się Mateusz, jestem synem murarza.


Muzyka to architektura - w chuj emocjonalna,

mówię o tym, co mnie gryzie tak, jak wełna mineralna.

Czasem, gdy mam ochotę rzucić już to wszystko

mam nierówno pod sufitem chyba tak, jak stare budownictwo.

Paru moich znajomych nadał ławka, piwko, parka

i tydzień za tygodniem kręci się jak betoniarka,

a ja używam ciężkich werbli, by położyć na nie słowa tak równo,

jak ojciec kładzie kafelki.

Mamy razem kręgosłupów tych stany zapalne,

PRL próbował powybijać mu kręgi moralne.

Zrządzenie losu,

on wrzuca na ściany bloków tynki,

a ja marzę, żeby mój rap w blokach rozpierdalał tynki.

Mam nałogi, które potrafią tak bardzo

powypalać mnie od środka tak, jak pokruszone wapno.

Tak naprawdę jestem szary, smutny tak jak bloki,

tylko z wierzchu wyglądam ładnie jak ocieplone bloki.


Zawodu po nim nie odziedziczyłem, no bo

to, co dla mnie jest sufitem, dla niego bywa podłogą.

Choć czasem się zgadzamy, ojcze zobacz

i z tych odmiennych sufitów i podłóg wychodzi nam stropodach.

Coś nam buduję ojcze, wiem na pewno,

że to mikrofon będzie moją kielnią.

Podobno nic dwa razy się nie zdarza,

nazywam się Mateusz, jestem synem murarza.


Ojciec ocieplał styropianem bloków płyty,

ja namawiałem kumpli, by wrzucali w nie graffiti.

W muzyce mam pewne zadanie,

chcę, by pięła się na szczyty bloków tak, jak rusztowanie.

Jestem zorientowany jak armaty na cel,

choć jak zwykle nie idzie mi gładko tak, jak szpachel.

I kiedy pękam, gdy życie zabiera tchnienie,

ja mam rap, tylko rap - to jest zbrojeniem.

Rejonu nie opuszczam, gdy rozum mówi mi "idź stąd",

poczuję, że wrosłem w te mury tak jak wilgoć.

Ulica zostawiła piętno i to czuję,

że nie ma takiego tynku, którym ją zaszpachluje.

I jest nieźle, powiedzmy mam jakieś plany,

a mogłem na przykład rozdrabiać fetę z gładzią ze ściany.

Podobno nic dwa razy się nie zdarza,

muszę się odbudować - jestem synem murarza.


Zawodu po nim nie odziedziczyłem, no bo

to, co dla mnie jest sufitem, dla niego bywa podłogą.

Choć czasem się zgadzamy, ojcze zobacz

i z tych odmiennych sufitów i podłóg wychodzi nam stropodach.

Coś nam buduję ojcze, wiem na pewno,

że to mikrofon będzie moją kielnią.

Podobno nic dwa razy się nie zdarza,

nazywam się Mateusz, jestem synem murarza. 

Tłumaczenie