Rover x Bisz x Skor Możemy Być Szczęśliwi tekst piosenki i tłumaczenie. Posłuchaj MP3 i obejrzyj teledysk z Youtube oraz sprawdź chwyty.

Tekst piosenki

Charon nad brzegiem Styksu kazał dać garść monet,

oddałem wszystko co mam przeklinając los.

Popłynąłem obserwując warkocze komet,

a po drugiej stronie brzegu Dante podpalił stos.

I widziałem w ogniu ciała tych, których nienawidzę,

tych którzy zamiast swoim, żyli cudzym życiem.

Charon milczał zagryzając policzek,

bo pierdolił ich życie jak poranny szron.

Wyszedłem z łodzi na brzeg, patrzyłem w ich oczy martwe.

głos mi stawał w gardle, w żebrach zdusiłem patos.

Odwróciłem się i chciałem wrócić,

ale życzeń nie spełnisz jak ich nie masz za co kupić.

Zostałem sam jak wtedy, gdy odchodzą mówią, że jestem gnojem,

bo nie chce żyć jak robot i do każdej pracy wchodzę będąc sobą,

nie patrząc co mówią, bo nie zmieniam twarzy by się przypodobać ludziom.

Choć czuje strach co maluję barwy lęku,

wszystko się rozchodzi o pieprzony hajs i kilka sekund,

oddechu między jednym spazmem a drugim,

bo na ćwierćwiecze życia rzygam prawdą do ludzi.

A my możemy być szczęśliwi, tylko musisz coś z tym zrobić.

Ja muszę pisać, wtedy wszystko się ułoży


Naprawdę chciałbym wiedzieć co czujesz

miłość to walka, która daje ci natchnienie

Ty słyszysz w sercu, coś istotnego dla nas

póki patrzymy sobie w oczy nie ma sensu przestawać


Pytasz po co kleje te myśli, w ochronny kokon

Nie mogą nawet Twoich łez zatrzymać na progu

Twoich powiek zbiera się na deszcz z Twoich oczu

Podchodzą Ci do gardła słowa, które zburzą to co

Budowałem mocą swoich rąk tylko po to

by uśmiech zadomowił się na Twoich ustach

Dziś leży u mych stóp jak martwa jaskółka

W Twoich źrenicach wzbiera nieuchronny potop

Patrzę jak niebo drży jak Twoje brwi

Spiętrzone chmury jak zmarszczki na Twoim czole

Targający drzewa wiatr jak Twoje dłonie,

gdy ze wzburzonych włosów, zdejmujesz moją koronę

Tracę moje niebo, moją ziemie, królestwo,

panowanie nad najdroższym miejscem, które znam

Płacę bezlitosną cenę, za pewność,

że będziesz ze mną nawet gdy firmament zacznie pękać


Wiem, byłem filarem, który nie miał runąć

Obiecałem to Ci przed Bogiem, do śmierci

Twoje jasne oczy zachodzą wilgotną łuną

Obniżają lot jaskółki, zbiera się na deszcz, Ty

opuszczasz wzrok, ze smutkiem patrzysz na ulice

W słońcu zachodu nasze cienie tworzą jeden

Ale powoli w zmierzchu giną ich zarysy

Zapada ciemność, pod wezbranym i nabrzmiałym niebem


Podnoszę twarz ku niemu i w skupieniu

czekam na wyrok stojąc pod plutonem kropel

Potem jak na kamieniu kładę głowę w Twoje dłonie

Gilotyna gromu rozcina niebo na dwoje

Na koniuszkach Twoich rzęs, kołyszą się łzy

Slow motion, czas usiłuje się cofnąć

Rozpętaliśmy żywioły, nie uciszą ich skowytu

te dwa słowa, które straciły swą moc, bo

zwątpiliśmy w nas, nie wiem jak to mogło stać się

Mówisz: nie tłumacz się, w oczy prawdzie patrz

Kończy czas się, za chwile się zacznie nasz

ostatni deszcz, wraz z upadkiem gwiazd

Mówili nie raz: "Nie wierz w romantyczne baśnie"

Lecz my naprawdę czuliśmy, że mamy szansę

Życie jest twarde, teraz za każdy nasz dzień

płać i płacz, płać i płacz, płać i płacz


Bo nigdy już nie będzie tak jak kiedyś

Czarna fala żalu zatapia nasz świat jak

Łupina orzecha, tańczy nasza Arka

na grzbiecie smoka, który połyka połacie ziemi

(Płacz) przebłagaj niebo zanim utoniemy

(Płacz) nawet jeśli niczego to już nie zmieni, to

(Płacz) jakby kończył się dziś świat

Do kamieni naszych serc płacz

Obudź w nich żar nim sięgniemy dna


Myślę, że mimo wszystko w nas jest wybór

Wizja zagłady pozwala go lepiej dostrzec

I może to jest dobrze, że ten żal już wybuchł

Każde uderzenie deszczu przybliża ostatnią kroplę

Nie możesz nic innego (płacz)

Uwolnij nas od tego (patrz)

Na jaskółcze skrzydła w błocie

Proszę pomyśl, że to jest tylko kwestia czasu

nim usłyszysz ich trzepot.

I walcz, oraz nawet ze sobą i ze mną,

nie mamy na tym świecie niczego prócz nas

(Płacz) dopóki z Twoich źrenic się nie wydobędą

łagodne wzgórza na powierzchnie pokonanych fal

(Scal) górną powiekę nieba z dolną powieką ziemi

Niech przestanie się wylewać na nas deszcz z tych

czarnych, dziurawych źrenic, w których już obumiera

pusta forma materii pozbawionej treści.


Wiesz co jest nią, wiesz na pewno

chodź, podejdź do końca naszego świata

Spójrz na tempo, w którym kłębią

się sępy chmur, bez słońca naszego świata

Wiesz co jest nim, wiesz powiedz mi

nim dopełni się koniec naszego świata

Nawet jeśli go nie przekreśli, to

to stańmy wierni po stronie naszego świata


Zwalczę ból, potem zwyciężę wrogów.

Znajdę spokój tu, a Ty u mego boku.

Znajdę pokój w amoku, to wędrowca samotność.

To jak pokuta pokus, wiara pędząca pod prąd.

Gdzie jest godność, gdzie podziała się wrażliwość.

Ludzkie motto poddaje ogniwo pod wątpliwość.

Sprawiedliwość to słowo bez wartości, Wciąż idąc.

Myślę, że winiąc boga przestaniemy istnieć.

Gdzieś znika droga, tylko spojrzenie szkliste.

Duszy jesień, z myśli drzew pospadały uczuć liście.

Widzę szczyty, a na nich śnieg, świat rozmyty.

Czas odbity, w moim śnie ja i ty.

Dajesz znaki mi, abym doszedł na koniec.

Do świętego miejsca, w którym los złączy nasze dłonie.

Zamknie opowieść o podroży i nas przekona, że nie ma

przeszkód których miłość nie pokona.


Jestem podróżnikiem, jestem wieszczem z bitem.

Jeszcze idę, póki upadają deszcze liter, szepczę mitem.

Przedtem i teraz, idea mi teatr otwiera, by

dzieła zawierać tam gdzie ja.

Jestem twórcą i muszę iść mimo przeszkód.

I zanim muszę dziś oddać hołd memu sercu.

I woli mimo oszczerców, pomimo ich drwin.

I mej krwi muszę iść puki starczy sił.

Za chwilę nic nie zostanie tylko ogień.

I opowieść o spotkaniu na wewnętrznej stronie powiek

Bo wiem zostają po nas sny i pył w grobie.

I spowiedź przed Bogiem, o której już nie opowiem. 

Tłumaczenie