Xerión piosenki

Entre as sombras do meu recordo Ergome sobre o horizonte de negras O sendeiro retorce con sinuosa buria Os meus pasos cara a Nada Presenzas que o pasado fai existir Mais o presente torna fria a súa lembranza Roteiras imaxinados de vidas que conflúen Na...

Na cova sombría de berros agónicos Co lume dos fachos que sangran arreo Escoito os sons que o Antergo inspira Decadente... Negras figuras axitándose na néboa Polos cortes das gadañas de xeo Que me levan polas inmortais pedras Sen vida... Nos altos cumios da co...

Deteño o tempo nun futuro decadente certeza da memoria que me lembra quen son Casualidade cósmica que contemplo distante elevado sobor espectros que respiran por inercia As miñas mans tecen sons nas ponlas de árbores que se cravan nun pétreo pasado Ia...

A ialba descobre os despoxos da miña dor a pantasma da venganza acompáñame, sorrinte as sabias runas marcan o xa escrito camiño do nacemento do Un eterno, indestructible No frondoso carballo nas lonxanas terras musa de longos cabelos, ondulantes recordos coma...

Na noite o murmurar do druída Resoa na miña mente Mentres no meu corazó Aluméanme o valor e o honor O meu espírito é libre Aínda que o quíe a soidade Os hipócritas endexamais Terán a miña ialma Nos verdes montes da Galiza Pasea o meu corpo Mentres o espírito...

Na noite escura na que me sumerxo, indiferente cara sonos fuxitivos de espellismos e conceptos adquiridos na sen razón abafante do cosmos (im)perfecto. Ollo cara as imaxes que estrelas xa mortas e lonxanas trazan con azarosa precisión nun firmamento de...

Camiñando cara cima A lúa observa os meus pasos Os astros revelan o meu destino Co mar no horizonte incerto Perdido nas vacilacións dos mortais A gadaña sesga os fíos da noite Nas árbores que me arrodean Resguárdome dos ollos da hipocresía ¿Por que lle temen...

Baixo arcos revirados da anterga sabiduría que no silencio de séculos escuros nos acollen con branca vontade na traza esotérica do ar invisible Tralas pedras que agochan os segredos Da néboa que cobre os camiños De dor entoxicada de mentiras Esmorece cans...

Las tebras me arrodearon Unha vez múis Sentindo o abafo que o odio Golpeuba contra a miña caluga Na soedade da indiferencia infinita Que a inxustiza dos mediocres alenta Sentín o formiguear nas miñas entrañas La neboada luz da ialba Me abatia sen entender nada...

Por camiños lépedos de frouma os lobos ouvean entre fentos e carqueixas Onde fragas de ancestrais carballos vixian aos que vruzan os scus limites Onde a nébon con poética presenza agarima os soños dos que agardan E aniña o negro e esquivo corvo alá nas s...

Místicos tetracordos de silenciosos sons Ondean sinuosos sendeiros nun océano escuro Cegos os ollos ante unha visión de tal fulgor Esnaquizo a lingua nun berro que Eles ignoran. Perdo a noción do Eu, Ser completo trala Morte Son parte de Todo, pois volv...

Na noite que somerxe Os meus sonos no baleiro A miña ialma érguese Baixo estrelas xa extintas Vexo loitas, pensamentos De homes que ollan só o futuro Paixóns, aries abstractas De seres luminosos Mais todo insignificante Todo é Nada, sen sentido Cara un mañá in...

Na noite das vellas crenzas Camiño entre as quedas úrbores Ate o túmulo funerario Que alumea o sagrado lume Nas pedras que inmortais ollan Aqueles que traizoan aos untergos Gravo nas esquecidas runas Verbas que esmorecerán no silencio O vento que leva as cinsa...

Tremo só no silencio Mentres caio polo abismo infinito Mentres ela, agora muda ante os meus ollos se dispón a levarme, a liberarme E o pasado, todo valeiro Que insiste en recorda-lo paraíso Pasa diante miña o que fun, Os que foron, os que non voltarán,...

A través do camiño que nos leva en mutua soedade ollo as cicatrices do tempo gravadas na pedra sen mesura séculos de lendas perdidas no recordo daqueles que rexeitan o meigallo da noite Visión de incertos sinos, baixo o influxo do inverno que a feiticeira ent...

No tempo da lúa morta O renacer das avelaíñas Acrecenta as miñas visións Baixo o influxo do negrumante Xa o que gravou na madeira O destiño de quen me precede Iniciou a viaxe Entre baleiras olladas de incomprensión Contemplo os sendeiros trazados Na infinida...

A noite cae coa cega infamia Dos que se cren a sí mesmos inmortais Ruíns vermes arrastrándose no fango Que asolaga e abafa a miña gorxa Inútiles recordos de tempos pasados Paraíso perdido de pálidas caras Que co morto sorrir dos que enganan Atenúan a mi...

Na noite que me agarda Escoito o tempo que non cesa E con fastÍo ollo a o baleiro Que arrodeo entre os meus soños Sinto o abafo no crepúsculo Entre mortas árbores de podremia Que a melancolía rega cou desidia Baixo a lúa nacente e vermella Certo futuro de negr...

Das tebras da profundidade do abismal paramio xurdín arreconchegado nos meus desexos non cumpridos Por mor da túa razonada teima irracional de seguir no teu trono de mediocridade con mórbidos súbditos E o meu ignorado berro sen folgos Atravesoute coma unha pan...

No castelo derruído de sonos inconclusos Entre pregos decadentes de voces moribundas O circulo incompleto de harmonías silenciosas Erguese na fria noite de lendas non narradas As tribos de ignorantes, hipócritas traidores Que coa súa fachenda enchen o ar...