Stefania Woytowicz piosenki

Zgasła na oknie pelargonia Pali się tylko nade mną twój oddech Z głową przechyloną przez krawędź księżyca Spadałam na dno nocy 

Dałeś mi czerwoną klamrę do włosów Przepływają przez nią włosy Jak przez twoje palce Nocą ważę czerwoną klamrę i moją miłość Na dwóch promieniach księżyca Rano wpinam ją we włosy Jak czerwony liść Umierającego klonu 

Inne usta nie kołyszą światem Pod ich dotknięciem Nie rozchylają się wargi Jak maciejka na przyjęcie nocy Wyraźny jest na ścianie Talerz z zieloną kurą Księżyc za oknem Zimny i smutny jak ja 

Noc bez ciebie jest czarna jak rzeka Jak rzeka w czasie powodzi Przechodzę przez nią Po cienkiej nitce powoju Jeżeli nie przyjdziesz Zerwie się zielona nitka A ty pójdziesz brzegiem 

Dni są powolne Jak rude mrówki Nisko nad ziemią pali się Fioletowym płomieniem Macierzanka Z czołem przyciśniętym do niej Proszę, proszę: Nie przekwitaj jeszcze Już niedługo on powróci I wśród twoich gorących kwiatów Poda mi wargami rozkołysany świat 

Kiedy wspomnę pieszczotę twych rąk Nie jestem już dziewczyną Która spokojnie czesze włosy Bezradna czuję Jak płomienie twoich palców Zapalają szyję, ramiona Stoję tak czasem w środku dnia I zakrywam ręką usta Nie mogę przecież krzyczeć