Renata Kossobudzka piosenki

Już gwiazdy lamp oddały blask orkiestrze i uwerturą Straussa teatr grzmiał, wzruszenie dam perfumą szło w powietrze, niejeden pan w monoklu łezkę miał. Ukradkiem w bok, z rumieńcem młodej gąski, spoglądam w głąb czerwonej loży, skąd płonący wzrok porucznik Cz...

Ach, te cudne, te ułudne, te prześliczne seanse spirytystyczne! Ta z duchami przedwojenna bliska więź; zapodziało się to teraz wszystko gdzieś... Lekkość zgonu ten spirytyzm ustokrotniał i przed wojną człek, gdy umarł, nie markotniał, bo gdy ciało nieboszczy...