Furia piosenki

I potworna wszechnoc nastała, a nas tańcem pogrzebowym zabawiają. Uciekaj, uciekaj, nie wracaj. Będę cię gonił, ale nigdy, nigdzie cię nie znajdę. 

Księżyc milczy, więc od głów odpalmy pochodnie, w ciemnościach ogromnej nocy chodniki nimi rąbmy, do domu, do świtu. A tańcem rozhulani rwijmy więzy, siebie od siebie ocalajmy. W olśnienie, w oświecenie, w ciemność świadomą, w noc uświęconą. W n...

Językiem moim płomień, co nie oczyszcza a tylko podpala. W tę noc listopadową naturę namiętnie ucałuję by też się stała blada. Językiem moim płomień co nie oświetla a tylko podpala. Gwiazdy, śnieg i księżyc drogę mi wskażą pod koniec listop...

Ogromna noc przelała się oczyma, uszami i nosem prosto w lustro w przestrzeń czymś pustą i wewnątrz krąży I budzić mnie kazała, sam się wskrzeszać swoim pędem wokół pary duchów moich osi, tańcem ognie podnieść, a z drzew, deszczu i niezgody hałas...

Gdzie wody nigdy nie brakuje, a noc zawsze kołysze korzeniom drzew uwierać, być robactwu domem nie tracić, nie zabierać. Pódź w dół razem z ziemią być nocą, być ciszą. 

W Rawie przechrzczony Na wiecznych końców wiarę, Pozornych powstań, Pustych buntów I sobie wymierzaną karę W ssanie jadu, Ból i poniżenie. Wiara w popiół, W chłodzie lasu Tłumione tchnienie. W gnój i zmęczenie, Ciemność i hałas, Zarazy, obłęd, W robactwo I p...

Pod lasem ptaki idą, gdzie owoce gniją tam życia szukają, Ni to stare, ni młode, na wieczność polują. Liście się szamoczą choć zbutwiałe, ciężkie idą ptaki. Idą ptaki polami, życia przedłużaniem żywot wypełniają. Nocą i dniem, orać pod nienawi...

Płoń! Płoń! Zjawo. Tyś jak tu i teraz! Tańcz! Tańcz! Zjawo. Obłędnym tańcem. Zimę przetrwamy, bo płoniemy, by bliźniemu Twoje ciepło przekazać... Płon! Tańcz! Zjawo. Ukołysz nas wszystkich. Czemu? Po prostu płoń. Po prostu, kur...

Chłodu, strachu, trwogi zasiała i dzieli, hojna królowa nakarmi ubogich i nim ostatni skona, zasieje od nowa. I wirują wokół jej korony psy gwiazdy i księżyce, my i inne światy. Każdy w swoją stronę. Są to koła Są to koła Są to koła! 

Skądś do nikąd dziś idziemy a jutro skądś do nikąd też dotrzemy jako wczoraj tuśmy się znaleźli Usiądziemy nic zjemy i dalej ruszymy. 

Już niedługo zapalę świece by uczcić naszą pamięć Odeszliśmy z własnej woli Nie chcąc żyć tak normalnie - nienormalnie Nie chce rzucać żalu Płacz niech będzie rozkoszą Nigdy nie przypomnę sobie, jakie było to życie Ludzkość w okowach obowiązku Ni...

Ciała ich gołymi rękami otworzyć, Dłonie i ramiona w ich wnętrza utopić, Tętniące żywot sieci z nich wyszarpać I prawości tych zawiłość rwaniem rozplątać. Ciała ich złamane całą siłą rzucić I twarze w ziemię jałową posadzić, A śliną od ksiąg wiecznych żółtą i...

Miesiączek pełny już wstaje, wstaje Na niebo pogodne, Budzą się, budzą zaklęte kraje, Błękitne, podwodne, Umarłe i chłodne... Hej, hej! ty biały miesiącu! Senni, zgłodniali W mule i piasku, Pod wodą, na dnie, Myśmy czekali Twojego blasku, Aż się zapali Na zi...

Księżyc wyszedł i płynie jak łódź pozłacana, Niebo wisi niezmierne, bezdenne jak morze, Chmur lotny puch szybuje przez jasne przestworze Srebrząc się, jako morska białogrzywa piana, Niebo wisi niezmierne, bezdenne jak morze, Hałdy czernią się w dali, jak...

Sam w siebie patrzę, z daleka. Tam jest tu. Tam jest tu. I to odbicie płonie, kiedy pierdnę, podamy sobie dłonie. Tam jest tu. 

Kamień na kamieniu, Swoimi rękoma Stawiany mur. Wiara w krzyk swój, Przodków I odpowiedzi na niebie. Z drzewami rozmowy, Ich stare mądrości Słuchane. Jak sny Rwącym nurtem Życie płynące. Ze śmiercią Jak z równym Gra w kości. A oni z dwóch k...

Od siedmiu do sześciu Od sześciu do pięciu Od pięciu do czterech Od czterech do trzech Od trzech do dwóch Od dwóch do jednego Od jednego do nic 

Od kamienia do stawu od czubka do korzenia od zmierzchu do świtu od gorączki do zziębnienia od sytości do rzygania od topnienia do kwitnienia od stania do leżenia od niszczenia do tworzenia bo to ta zima jest okrągła i kołysze albo przed ślubem...

Łbami do ziemi! Łbami do ziemi! Wyjcie psy łbami do ziemi! Sieje Pani tych co karmią się głodem, co w ziemi sypiają co jutra nie znają i grzeją się chłodem! Wyjcie psy łbami do ziemi! Na nią nie patrzcie, życia nie traćcie, bo tylko z wami rozma...

Przez ogród zamknięty, między Wełnowcem a Siemianowicami dymem pola zasnute, za ćmą, pełny idę. Za ćmą, w dym idę.