Ad Nihilium piosenki

Nędzna ludzkości, wy marne istoty pełzacie po tym świecie, w okowach zniewolenia Ślepcy wodzą ślepców, głupcy uczą głupców nurzając się w kloace absurdu i upodlenia Prawdę zwiecie kłamstwem, fałsz ogłaszacie prawdą już dawno utraciliście dar samodzielnego...

Nadszedł już czas wybiła moja godzina ostateczny kres ziemskiej wędrówki piaski mej klepsydry przesypały się Pełzną po mym ciele i zaciskają się węże ogniste w koryta moich żył wpuszczając jad bezwstydnie Dziobią zażarcie me oczy nad czołem przysiadł...

Galera zbita z ludzkiego ścierwa pod krwią zbryzganą banderą w ponurej ciszy mknie poza horyzont a w czarny jej żagiel dmie śmierć Przecina bezkres nocnego nieba gdzie połknie ją mroku bezdenny ocean a pod pokładem cuchnącym trupem luki ma pełne wynędz...

Diabły w mym sercu wywijają obertasy w rytm małodobrej pani śmiertelnej muzyki Chóry wisielców nucą boleśnie w akompaniamencie trzasku szafotów Potępieńców wrzasku przeciągłe wibrato smołą przypiekanych syk i skwierczenie W krwistej czerwieni ogni piekie...

Ogniem strawiona, jałowa Ziemia, kolejny wymarły punkt w bezmiarze kosmosu z każdym swym obrotem skrywa spalone lico obmywa rany kojącym chłodem nocy... Z hebanów pogorzelisk, ze szkieletów milczących miast, wyzierają spod popiołów puste oczodoły z trwo...